نقش سلول‌های بنیادی در بهبود نقص حرکتی میمون‌های مبتلا به پارکینسون

نقش سلول‌های بنیادی در بهبود نقص حرکتی میمون‌های مبتلا به پارکینسون

بیماری پارکینسون، یک اختلال دژنراتیو سیستم عصبی مرکزی است که با لرزش، سفتی، کندی حرکات، و اشکال در راه رفتن مشخص می شود. این بیماری دراثراز دست دادن سلول های عصبی تولید کننده انتقال دهنده عصبی دوپامین (موسوم به نورون های دوپامینرژیک) ایجاد می شود.

یکی از اهداف اصلی تحقیقات درمورد بیماری پارکینسون، توسعه جایگزینی برای این سلول های عصبی دوپامینرژیک ... به گزارش بنیان به نقل از medicalnewstoday؛درشماره اخیر مجله Journal of Clinical Investigation ، محققانی به رهبری Takuya Hayashi درمرکزعلوم تصویربرداری مولکولی RIKEN درکوبه،ژاپن،نورون های دوپامینرژیکی را ازسلولهای بنیادی مشتق از مغز استخوان میمون ها ایجاد کردند. این سلول ها ی بنیادی طی آسپیراسیون مغز استخوان جمع آوری شده و سپس تحت تیمار با فاکتورهای رشدی که این سلول‌های بنیادی را به سمت نورون های دوپامینرژیک القا می کند، قرار گرفتند. میمون های اهداکننده این سلولهای بنیادی، با یک ماده شیمیایی مبتلا به بیماری پارکینسون شده و سپس پیوند نورون های دوپامینرژیک جدیدی را که از سلول‌های مغزاستخوان خودشان ایجاد شده بود، دریافت کردند. میمون های دریافت کننده این پیوند، بهبود قابل توجهی را در نقص حرکتی خود نشان دادند. این مطالعه نشان می دهد که نورون های دوپامینرژیک حاصل از سلول‌های بنیادی مغز استخوان را می توان با خیال راحت به منظور بهبود عملکرد حرکتی درمیمون های مبتلا به پارکینسون استفاده کرد.